Dysfunkcja seksualna występująca u mężczyzn, objawiająca się brakiem erekcji lub ejakulacji mimo podniecenia i satysfakcjonującej gry wstępnej. Oprócz zaburzeń erekcji impotencja może obejmować niemożność osiągnięcia orgazmu lub wytrysku, a także brak popędu seksualnego.

Zaburzenia erekcji – zaburzenia wzwodu – medyczny termin, który w odróżnieniu od „impotencji” nie posiada negatywnego i ironicznego zabarwienia.

Występuje najczęściej u mężczyzn powyżej 50. roku życia, ale zdarza się też wcześniej. Szacunkowo około 1 na 10 mężczyzn w wieku między 21 a 75 rokiem życia ma problemy związane z zaburzeniami erekcji.

Zaburzenia erekcji mogą mieć zarówno przyczyny psychiczne jak i fizyczne.

Podłoże psychiczne

Psychogenna impotencja może wynikać z zahamowania reaktywności seksualnej spowodowanego zgeneralizowanym lękiem przed seksualnością, kompleksami (np. kompleks małego członka), lękiem – przed zapłodnieniem partnerki i niechcianą ciążą, poczuciem winy lub grzechu, zaburzeń rozwoju psychoseksualnego, stresem w pracy itp. Ten rodzaj impotencji spotykany jest najczęściej u młodych mężczyzn, których życie seksualne dopiero zaczyna się rozwijać.

Podłoże fizyczne

Impotencja somatogenna (zwana też organiczną) występuje, gdy chory zazwyczaj nie jest w stanie osiągnąć erekcji z powodu wieku bądź choroby.

O zaburzeniu organicznym można mówić tylko wówczas, gdy trudności współżycia powtarzają się wielokrotnie mimo istnienia dobrej relacji emocjonalnej między partnerami w dłużej trwającym związku.

Na podstawie przyczyn impotencji somatogennej można wyróżnić:

• impotencję na tle krążeniowym – związaną z chorobami układu sercowo-naczyniowego: miażdżyca, niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze (obecnie najczęściej rozpoznawaną),
• impotencję na tle neurogennym – związaną z urazami i chorobami kręgosłupa, w którym znajduje się ośrodek erekcji (stwardnienie rozsiane, tetraplegia, paraplegia),
• cukrzyca (angiopatie, neuropatie),
• lęk lub depresja,
• zabiegi operacyjne (prostatektomia, cystektomia),
• impotencję na tle hormonalnym – związaną najczęściej ze spadkiem testosteronu postępującym wraz z wiekiem.

Co może powodować zaburzenia erekcji?

• Kiedy jesteś zestresowany lub czujesz się chory psychicznie, ani twój mózg, ani ciało nie są przystosowane do odczuwania pożądania seksualnego. Stany psychiczne, takie jak lęk i depresja, prowadzą do zmniejszenia zainteresowania seksem i braku erekcji.

• Jeśli w związku pojawiają się problemy lub jeśli jesteś zdenerwowany, możesz mieć trudności ze wzwodem i utrzymaniem twardego prącia. Często zdarza się, że wpadasz w błędne koło, w którym martwienie się, że nie będziesz mieć erekcji, wywołuje u ciebie niepokój związany z reakcją partnerki. To sprawia, że ​​jeszcze trudniej jest się zrelaksować na tyle, by poczuć podniecenie.

• Choroby atakujące naczynia krwionośne często powodują zaburzenia erekcji. Może to być spowodowane chorobą naczyniową, taką jak miażdżyca tętnic, choroby serca, cukrzyca lub wysokie ciśnienie krwi.

• Otyłość, tytoń i alkohol również wpływają na krążenie krwi w narządach płciowych mężczyzny, utrudniając uzyskanie i utrzymanie erekcji.

• Nerwy prącia mogą zostać uszkodzone w związku z operacją, radioterapią lub chorobami neurologicznymi, takimi jak stwardnienie rozsiane. Wtedy sygnały nerwowe z mózgu nie docierają tak, jak powinny, nawet jeśli jesteś podniecony seksualnie.

• Wraz z wiekiem poziom męskich hormonów płciowych (testosteron) często spada, ale rzadko zdarza się, aby poziom był tak niski, że jest to jedyna przyczyna niepowodzenia erekcji. Jednak może to być czynnikiem przyczyniającym się, razem z na przykład upośledzonym krążeniem krwi.

• Niektóre leki wpływają na krążenie krwi, na przykład leki przeciwdepresyjne lub leki na nadciśnienie. W przypadku przyjmowania takich leków zdolność do erekcji może ulec pogorszeniu.

Objawy zaburzeń erekcji

Kiedy masz zaburzenia erekcji, masz powtarzające się lub trwałe trudności w uzyskaniu i utrzymaniu erekcji na tyle silnej, aby odbyć stosunek płciowy. Objawy mogą mieć różny stopień nasilenia – od uzyskania wzwodu prącia, ale nie wystarczającego do aktywności seksualnej albo nie utrzymania erekcji wystarczająco długo, aż do całkowitego braku erekcji. W przypadku zaburzeń erekcji zwykle masz również trudności z wytryskiem.

Jak leczy się problemy z erekcją?

Impotencja jest zaburzeniem niezwykle wstydliwym dla mężczyzn, dlatego rzadko udają się do lekarza, co jest błędem, ponieważ obecna medycyna jest w stanie w wielu wypadkach przywrócić choremu erekcję.

Leczenie zaburzeń erekcji zależy od przyczyny. Na przykład, jeśli masz chorobę sercowo-naczyniową, cukrzycę lub depresję, należy leczyć przede wszystkim chorobę podstawową. Same zaburzenia erekcji są zwykle leczone lekami na receptę, które wpływają na przepływ krwi w penisie.

Leki w postaci tabletek zawierają substancje, które pomagają uzyskać twardą erekcję podczas podniecenia seksualnego. Leki te wpływają na cały organizm i należy je stosować ostrożnie, jeśli pacjent ma wysokie ciśnienie krwi lub chorobę układu krążenia. Najczęściej stosowane leki to: sildenafil (Viagra)     lub tadalafil (Cialis).

Leczenie miejscowe podawane w postaci kremu lub w rurce wprowadzanej do cewki moczowej. Leki te działają poprzez lokalną zmianę przepływu krwi w ciałach jamistych prącia. Leki miejscowe mogą również być podawane w formie wstrzyknięć w okolicę podstawy penisa tak aby poprawić ukrwienie ciał jamistych prącia.

Ponieważ stres i niepokój są najczęstszymi przyczynami utraty potencji, zwłaszcza u osób młodszych, ważną częścią leczenia jest rozmowa z psychologiem, psychoterapeutą lub seksuologiem.

Co mogę zrobić sam?

Jest wiele rzeczy, które możesz zrobić sam, aby zmniejszyć problemy z erekcją:

• ogranicz alkohol i tytoń lub całkowicie zrezygnuj z picia alkoholu i palenia papierosów. Pełne przywrócenie krążenia krwi po odstawieniu może zająć trochę czasu – bądź cierpliwy.

• schudnij, jeśli masz nadwagę.

• uprawiaj regularną aktywność fizyczną.

• bądź otwarty ze swoim partnerem i rozmawiaj o swoich problemach. Znajdź nowe sposoby uprawiania seksu.

• unikaj leków na potencję sprzedawanych bez recepty przez internet. W większości przypadków są one bezskuteczne, a w najgorszym przypadku mogą powodować poważne skutki uboczne.