Każdego roku WHO rejestruje ok. 357 mln chorób przenoszonych drogą płciową. Jedną z najczęstszych chorób przenoszonych drogą płciową jest chlamydioza, która dotyka w skali globalnej 131 mln ludzi.

W XXI wieku myślimy globalnie a działamy lokalnie. Tak jak ja – polski lekarz rodzinny – pracujący w przychodni na prowincji szwedzkiej.

Chlamydioza to jedna z najczęściej występujących chorób przenoszonych przez kontakty seksualne. 80% kobiet nie wie, że jest zakażone chlamydiami i dowiadują się o tym dopiero, kiedy dochodzi do powikłań. Dzieje się tak, ponieważ choroba zazwyczaj przebiega bezobjawowo.

Inaczej było w przypadku mojej pacjentki, która zgłosiła się do mnie z powodu upławów i dolegliwości bólowych w okolicy podbrzusza. Czterdziestoletnia kobieta, która ma stałego partnera seksualnego nie podejrzewała, że może być ofiarą choroby wenerycznej.

W badaniu ginekologicznym, które wykonałem u mojej pacjentki stwierdziłem zaczerwienioną zapalnie szyjkę macicy i zwiększoną ilość wydzieliny w pochwie.

Standardowy wymaz z szyjki macicy, który pobieram w czasie badania ginekologicznego w szwedzkiej przychodni jest wysyłany do laboratorium w celu wykluczenia infekcji chlamydią lub rzeżączka.

Odpowiedź z laboratorium szpitalnego, którą dostałem drogą elektroniczną potwierdziła chlamydiozę u mojej pacjentki.

Objawy

Niejednokrotnie infekcje przenoszone drogą płciową początkowo nie wywołują objawów. Skutkuje to większym ryzykiem przeniesienia choroby na innych.

U kobiet objawy zakażenia chlamydią są mało specyficzne – występują nietypowe upławy, pieczenie lub ból podczas oddawania moczu, ból lub krwawienie podczas stosunku seksualnego.

Leczenie

Leczenie chlamydiozy zwykle nie sprawia trudności. Potrzebny jest antybiotyk działający na Chlamydia trachomatis. W Szwecji stosujemy najczęściej antybiotyk z grupy tetracyklin – doxycyklinę. W Polsce chlamydiozę leczy się antybiotykami z grupy makrolidów – azytromycyną lub erytromycyną.

Zazwyczaj infekcja ustępuje w ciągu tygodnia lub dwóch.

Przez 2 tygodnie od chwili rozpoczęcia leczenia należy powstrzymać się od współżycia.

O chlamydiozie powinno się również poinformować byłych oraz obecnych partnerów seksualnych, gdyż również oni powinni wykonać badanie na obecność chlamydii.

Przebycie chlamydiozy nie daje odporności – po wyleczeniu można zachorować ponownie, jeśli nie będzie stosować się odpowiednich środków ostrożności.

Profilaktyka

• stosowanie podczas współżycia prezerwatyw,
• ograniczanie liczby partnerów seksualnych,
• unikanie przygodnych stosunków seksualnych,
• przeprowadzanie regularnych badan przesiewowych szczególnie przy współżyciu z wieloma partnerami seksualnymi.

Choroby weneryczne

Choroby przenoszone drogą płciową określane są czasami mianem chorób wenerycznych (łac. morbus venerus). Wenera (Venus) to w mitologii rzymskiej bogini piękna i miłości. Wenerologia to dziedzina medycyny zajmująca się leczeniem chorób przenoszonych drogą płciową.

Oprócz znanych w przeszłości chorób wenerycznych – kiły i rzeżączki -spotykamy obecnie stosunkowo często takie choroby przenoszone drogą płciową jak chlamydioza, grzybica genitaliów oraz opryszczka narządów płciowych. Lista chorób przenoszonych drogą płciową jest znacznie dłuższa.

Zmniejszenie prawdopodobieństwa zakażenia można osiągnąć poprzez ograniczenie kontaktów seksualnych do określonej liczby stałych wzajemnych partnerów i/lub partnerek, którzy przeszli odpowiednie testy wykrywające nosicielstwo chorób przenoszonych drogą płciową przed wchodzeniem z nimi w kontakty seksualne.

Ale moralizowanie nie wchodzi w zakres kompetencji lekarza rodzinnego w Polsce, a nawet w bardzo szerokie kompetencje allmänläkare w Szwecji.

Choroby przenoszone drogą płciową kiedyś były uważane za wstydliwe. Odkąd seks nie jest tematem tabu choroby te są traktowane jak inne choroby zakaźne, które mogą być z powodzeniem leczone antybiotykami.